manupularis

manupularis
mănĭpŭlāris or mănū̆pŭlāris (sync. mănĭplāris and mănū̆plāris ), e, adj. [manipulus], with miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.):

pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,

Ov. F. 3, 117:

manipulares judices,

who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.—
II.
Subst.: mănĭpŭlāris ( -plaris ), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier:

Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum,

Cic. Att. 9, 10, 1:

Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus,

Tac. A. 1, 20:

non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,

Plaut. Truc. 2, 6, 10:

optimo quoque manipularium,

Tac. A. 1, 21.—
B.
Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade:

postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos,

Plaut. Most. 5, 1, 7:

si centuriati bene sunt manuplares mei,

id. Mil. 3, 2, 3:

conveniunt manuplares eccos,

id. Most. 1, 3, 154:

centurio, tres suos nactus manipulares,

Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”