- manupularis
- mănĭpŭlāris or mănū̆pŭlāris (sync. mănĭplāris and mănū̆plāris ), e, adj. [manipulus], with miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.):II.
pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,
Ov. F. 3, 117:manipulares judices,
who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.—Subst.: mănĭpŭlāris ( -plaris ), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier:B.Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum,
Cic. Att. 9, 10, 1:Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus,
Tac. A. 1, 20:non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,
Plaut. Truc. 2, 6, 10:optimo quoque manipularium,
Tac. A. 1, 21.—Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade:postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos,
Plaut. Most. 5, 1, 7:si centuriati bene sunt manuplares mei,
id. Mil. 3, 2, 3:conveniunt manuplares eccos,
id. Most. 1, 3, 154:centurio, tres suos nactus manipulares,
Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.